Hier is dan mijn eerste reisverhaal!

Ik zit hier nu alweer 2 maanden, en wat gaat de tijd toch ontzettend snel! Ik heb nu al wel door dat voor ik het weet alweer thuis ben, ik weet dan ook dat ik echt nog meer moet gaan genieten hier dan dat ik al doe, want wat is het hier geweldig!

Laatste weekend in Nederland.

Wat voelde het raar, mijn laatste weekend thuis. Ik besefte nog helemaal niet dat ik mijn lieve familie en vrienden een jaar niet meer zou zien. Ik had al veel laatste knuffels uitgedeeld aan familie en vrienden. Heel raar maar het besef was er nog steeds niet dat ik voor een jaar afscheid nam!

Zaterdag was ik nog steeds niet begonnen met inpakken. Ik was naar de stad geweest voor de aller laatste dingentjes. In de avond ben ik nog met een aantal vrienden naar de stad gegaan om mijn laatste drankjes te doen en om de voetbal wedstrijd te kijken van Nederland, tegen wie ze moesten weet ik al niet meer. Ik kwam rond 2 uur in de nacht thuis, een van de laatste avonden in mijn eigen bed.

Zondag rond een uur of 10 werd ik wakker. Ik was best een beetje brak, maar de zenuwen waren er nog steeds niet, net zoals het besef. Ik stelde het inpakken maar uit, omdat ik er toch wel een beetje tegen op zag. Rond 12 uur zij mama dat ik maar is moest beginnen. Met tegenzin liep ik terug naar boven en had alles klaar gelegd wat ik mee wilde nemen. Nu nog in me koffer… uit eindelijk heb ik er alles in gekregen, het paste dan ook nog maar net! Tussendoor kwamen mijn oma’s, opa en mijn oom, tante, neefje en nichtje. We hebben met zijn allen nog gebarbecued, maar rond 10 uur was alle bezoek weg. Ik ging nog even achter mijn piano zitten en later ging ik nog even naar boven om alles te controleren. Om een uur of 12 in de nacht riep mijn moeder, me broer, zusje, vader en mij nog even bij elkaar. Ze wilde graag even een drankje samen met ons doen voor we gingen slapen. Zo gezegd zo gedaan. Rond een uur of 2 ging ik pas slapen, maar helaas niet in mijn eigen bed, er zaten een aantal super grote motten op mijn kamer, waar ik zo bang voor was. Ik ben toen maar bij mijn zusje op de slaapbank gaan slapen, wat niet heel erg comfortabel lag.

Vertrek.

Maandag stond ik rond 7 uur op. Ik ging terug naar mijn kamer en kleedde me aan. Ik was nog steeds niet zenuwachtig en het besef was er ook nog niet. Mijn 2 beste vriendinnen Yade en Dione kwamen nog even langs. Ze hadden nog een cadeautje voor mij en ik natuurlijk ook voor hun, mijn overgebleven drankvoorraad! Papa moest nog regelen met de bank dat ik mijn bankpas in het buitenland kan gebruiken en dat natuurlijk op het laatste moment. De koffers werden in de auto gestopt, tijd voor het echte afscheid van mijn lieve vriendinnetjes en de buren. Natuurlijk kwamen daar een aantal tranen bij kijken! Eenmaal op weg naar Schiphol, werd ik wel een klein beetje zenuwachtig. Ik kreeg nog een aantal ‘’veel plezier’’ berichtjes.

Na een tijdje waren we met zijn allen aangekomen op Schiphol, mooi op tijd. We liepen met zijn allen naar de incheckbalie. Koffers op de band en etc, dachten we. Het bleek dat ik 20 kg te veel had. Mijn ouders hadden dat al wel verwacht, maar ze dachten dat wel even bij te kunnen betalen. De extra 20 kg was nog duurder dan mijn ticket zelf. De 20 kg heb ik aan mijn ouders mee gegeven en we kwamen weer terug bij de incheckbalie. Alles was zo gepiept. Ik had nog een uur voordat ik kon boarden. We zijn nog even wat gaan eten en drinken. Het afscheid kwam dichterbij. We liepen met zijn allen naar de douanen, god wat was dat naar zeg. Nu dat ik er over vertel komt het zelfde gevoel weer naar boven dat ik toen ook had. Ik knuffelde eerst mijn vader, mama en zo volgden mijn broertjes en zusje. Iedereen was toch wel erg emotioneel, net zoals ik was. Na een tijdje moest ik maar eens gaan, ik liep huilend, lachend en zwaaiend tegelijk door de douanen. Eenmaal door de poortjes heen kon ik mijn lieve ouders, broers en zus niet meer zien. Dit betekende voor mij dat ik de knop om moest draaien en een grote meid moest zijn! Vanaf nu begint het echte avontuur! Was ik zenuwachtig toen ik alleen was? Nee, totaal niet! Ik volgde netjes de borden naar het vliegtuig, het was zo makkelijk! Het voelde net alsof ik met de trein naar Amsterdam ging. Ik stapte het vliegtuig na een tijdje in en daar ging ik dan, op naar Dubai! 7 uurtjes, ze vlogen om! Voordat ik uitstapte nam ik nog even de instructies door. Ik stapte uit en volgde de borden naar het volgende vliegtuig Singapore/Brisbane. Ik moest 2 uurtjes wachten voor dat ik naar het volgende vliegtuig kon. Ik ging bij een restaurantje zitten waar ik goed het scherm kon zien waar op stond of mijn gate al open was. Ik had hele erge honger, maar helaas mijn bankpas werkte nog niet. Daar zit je dan met een lege maag en alleen. Ik vermaakte me met het schrijven in mijn reisdagboekje over het afscheid nemen, ik moest toch wel even een paar keer slikken. Mijn gate was open, ik vertrok naar de gate en wachtte tot ik het vliegtuig weer in kon. Ik wist dat dit een zware en lange vlucht werd. Ik werd ook akelig ziek in het vliegtuig, dan voel je je wel eventjes alleen. Ik werd goed verzorgd door mensen die naast me zaten, ze vroegen zelfs nog of ze me na de landing in Singapore naar de dokter moesten brengen, maar dat was niet nodig! Ik moest een uurtje wachten in Singapore, en ik ging weer verder met het zelfde vliegtuig naar Brisbane. Eenmaal in Brisbane aangekomen moest ik 8 uur wachten. Gelukkig was ik niet de enige. Ik ontmoette een meisje uit Duitsland die met dezelfde vlucht naar Auckland moest. Zij was een jaar ouder dan ik en werd au pair voor een jaar. Samen wachtten we 8 uur op het uitgestorven vliegveld op de volgende vlucht. Het was nacht op dat moment in Australië, vandaar dat alle winkeltjes dicht zaten. In die tijd heb ik nog gefacetimed met mijn moeder, broertje en zusje. Dat was wel even emotioneel en ik wilde wel graag thuis zijn op dat moment, maar goed dat is natuurlijk onmogelijk als je meer dan de helft van je reis er al op hebt zitten! Na 8 uur konden we dan eindelijk het vliegtuig in! Nog 4 uurtjes en dan ben ik eindelijk in Nieuw-Zeeland. Alles ging nu erg snel. Ik ontmoette het meisje weer waar ik de 8 uur mee had gewacht bij de kofferband. Nu was zij ziek. Ze had haar hele vest onder gespuugd, en het stonk matig tot zeer erg! Ik werd er zelf ziek van, dus ik ben maar weg gelopen… ( best gemeen van mij!) Ik moest ontzettend lang wachten tot dat ik eindelijk de andere studenten ontmoette. Ik was aan het rillen van de vermoeidheid. Eenmaal aangekomen bij mijn organisatie gingen we al snel naar ons gastgezin in Auckland voor 2 dagen.

Oriëntatie Auckland.

Eenmaal in het busje werden we met 7 andere meiden uit Duitsland naar ons tijdelijke gastgezin gebracht. We reden door Auckland heen, ik schrok best wel van de huizen. Hier in Nieuw-Zeeland zijn de huizen niet echt op zijn top. De meeste huizen lijken op oude, gelijkvloerse bungalow huisjes. Je kon ook wel gelijk zien dat dit land een mindere economie heeft dan in Nederland, ik wist dat niet echt. Ik had mijn verstand op 0 gezet en niks gegoogled. Mijn verwachtingen waren aardig laag, ik heb dit expres gedaan zodat alles mee zou vallen, en dat was ook zo! Gelukkig woonden mijn host mom en zusje in een super mooi en nieuw huis, voor de Nieuw-Zeelandse begrippen dan. Het huis was mooi ingericht en erg warm. Zij en haar dochtertje sliepen in de woonkamer en boven woonden andere studenten, die ik nooit heb gezien in de tijd dat ik daar was. Haar dochtertje heeft het syndroom van down met nog een suikerziekte. Erg leuk om een keer mee te maken hoe het is om met iemand zoals zij te wonen! Na een goede nachtrust werd ik in de morgen naar een vriendin van mijn host mom gebracht. Haar vriendin had 2 andere studenten die met mij in dezelfde oriëntatie groep zaten. Een meisje uit Nederland en een ander meisje uit Finland. Ik was dus toch niet de enige uit Nederland. Ik trok veel met ze op tijdens deze 2 dagen. Mijn oriëntatie dagen vonden plaats in een kerk en de groep bestond uit 3 Italianen 7 Duitse meiden en dan 1 uit Finland en 2 uit Nederland. Het was opzicht een gezellige groep, maar wel nog aardig moeilijk om echt goed contact met elkaar te maken als je de taal nog niet goed beheerst.

Tijdens de eerste oriëntatie dag hebben we dingetjes over de cultuur hier geleerd, beleefdheid, wat wel en niet mag tijdens dit programma. We hebben tussendoor wel even een break gehad hoor. We zijn met zijn allen naar een kleine shoppingmall geweest, ik ben samen met het Finse en Nederlandse meisje warme chocolade melk gaan drinken om toch nog een klein beetje warm te blijven. De eerste dag eindigde rond half 3. Daarna ben ik met de 2 meiden mee naar huis gegaan. We zijn later in de middag nog naar een warehouse geweest, nadat we terug kwamen hebben we met zijn allen samen pizza gegeten. Rond 8 uur ben ik samen met mijn host mom en zusje terug naar huis gegaan en ik ging vroeg slapen. De 2^e en laatste oriëntatie dag hebben we meer geleerd over het problemen oplossen, als er een probleem is met je host ouders. Ook hebben we dingen geleerd als er een aardbeving is of een tsunami. Klinkt alsof het best een gevaarlijk land is hier! Om 2 uur eindigde het allemaal en werd de groep in 2 gesplitst. De ene groep ging met het vliegtuig naar het zuidereiland en de andere groep bleef op het noordereiland en werden naar hun gast gezin gebracht.

Gast gezin. (aankomst vrijdag 18 juli)

Na anderhalf uur kwam ik dan eindelijk aan bij mijn nieuwe ouders, mijn broertje (Cohen, 5) en zusje (Dilyn 3) aan. Over 5,5 maand heb ik er nog een host broertje of zusje bij! Toen mijn koffers werden uitgeladen kwamen mijn host vader en broertje gelijk helpen en lieten ze me meteen mijn nieuwe kamer zien. Daar lagen 2 prachtige tekeningen die mijn nieuwe broertje en zusje hadden gemaakt! Het was echt heel anders dan thuis. Erg klein, erg koud, maar toch erg gezellig. In het begin had ik het wel even moeilijk met de kou. Ze hebben hier maar een kleine elektrische verwarming en die staat in de woonkamer. Ik sliep dus ook met 7 dekens, panty onder mijn pyjama broek, dikke sokken, 2 lange mouwen shirtjes, een trui en mijn badjas aan. In de ochtend werd ik al vroeg wakker, door het geschreeuw van mijn broertje en zusje. Echt totaal anders dat ik gewend was. Zo veel en vroeg in de ochtend werd er niet geschreeuwd, thuis. Op die momenten mis ik mijn lieve broers en zus wel even. Toen ik voor het eerst wakker werd in mijn nieuwe huis en gaapte kon ik gewoon de damp van mijn adem zien, net zoals het winter is en buiten bent, in Nederland! Na een paar weken raakte ik gewend aan de kou en slaap ik alleen nog onder een dekbed, met gewoon een pyjama!

Ik heb echt een onwijs goede band met mijn nieuwe ouders! We hebben de grootste schik om de stomste dingen. Ze lijk meer goede vrienden, dan mijn echte ouders. Mijn nieuwe ouders zijn wel echt compleet het tegenovergestelde als mijn echte ouders. Ik ben daar wel blij mee, nu zie en voel ik een keer hoe het is als je ouders krap zitten met het geld bijvoorbeeld. Hier in huis help ik veel meer mee, thuis in Nederland was ik echt een verwend en luiblaag (sorry pap en mam!)

School. (21 juli)

21 juli had ik mijn eerste schooldag. Op mijn school hebben ze een speciaal programma voor internationale studenten. Ik startte daarom ook met een groep nieuwe internationale studenten. De eerste dag moesten we ons voorstellen aan elkaar en we hadden een rondleiding op school. Het was al gauw pauze. Tijdens de pauze ben ik samen met een leraar en 2 andere internationals ons uniform gaan kopen. Daarna hadden we een soort van speurtochtje op school gedaan. Om 3 uur eindigde school en werd ik opgehaald door mijn host vader.

Dag 2 was weer met de internationals. We moesten een Engelse test maken om te kijken welk niveau goed voor jou was en we moesten onze vakken kiezen. Ik kwam uit op level 2 dat is het eennaar laatste jaar van high school. ik heb de volgende vakken gekozen: wiskunde, kunst, outdoor education dit vak heb je niet in Nederland. Je hebt bij dit vak veel uit stapjes, zoals skiën, rotsen beklimmen, een soort van hardloop wedstrijd door de natuur in Auckland, etc. Ik koos daarnaast Griekse geschiedenis, verzorging en verplicht Engels. Na schooltijd heeft mijn leraar mij kennis laten maken met de hockey coach van het meiden schoolhockey team. Ik ben daarna met een van de trainers naar het hockeyveld gegaan op school en we zijn daar een beetje gaan pingelen. Ik werd meteen gevraagd om mee te doen met de wedstrijd op woensdag avond. En natuurlijk zij ik ja!

Woensdag had ik mijn echte eerste schooldag. Ik werd naar mijn eerst klas gebracht, outdoor education. Daar werd ik meteen door een groep meiden op gevangen, ze brachten me naar mijn volgende les en we hield en samen pauze! Tegenwoordig zijn het nu mijn beste vriendinnen! Op woensdag avond had ik mijn eerste hockeywedstrijd gehad en ze waren aardig onder de indruk. Het hockey hier is veel minder dan het hockey dat ik speelde in Nederland, maar goed ik ben blij dat ik hier kan blijven hockeyen! School wordt elke week makkelijker voor mij. Het is nog steeds wel vrij moeilijk, maar dat is logisch. Iedereen hier op school begint gelijk en eindigt gelijk, we hebben 5 vakken per dag en we hebben vrij lange pauzes!

Tournament week.

Elk jaar hebben sommige teams een toernooi. Met hockey hadden we er een. We kregen de hele week vrij van school, wat niemand natuurlijk erg vind! Dit was echt een super toffe week met het team! We reisden elke dag naar Pukekohe, een plaats dichtbij Auckland in de buurt. Het seizoen is helaas al weer geëindigd. Ik heb wel mijn eerste hockey award binnen for not understanding English. Het is ook best moeilijk om te hockeyen en dan ook nog te communiceren in een taal die je niet beheerst! Haha een mooi award vind ik het wel!

Het leven Nieuw-Zeelandse in.

Het leven hier is onwijs relaxed, ze staan niet voor niets bekend om de ''no worries''. ik ben hier echt onwijs gelukkig, elke dag leer ik meer en meer. De mensen hier ontvangen je altijd met open armen en zijn onwijs vriendelijk als ze te weten komen dat je een overseas bent. Nieuw-Zeeland is natuurlijk wel een afgezonderd land, dat overal ver van daan is.

Dingen die ik mis.

Er zijn natuurlijk best een aantal dingen die je mist als je niet thuis bent. Ik mis natuurlijk wel mijn ouders, nog niet zo heel erg dat ik heimwee heb. Wat ik echt heel erg mis is mijn fiets en de vrijheid die ik had. Hier is het ten eerste onmogelijk om te fietsen en ten tweede alles is daardoor veel moeilijker te bereiken!

Ik ben mijn ouders ontzettend dankbaar dat zij mij dit jaar kunnen geven. Ik heb hier al zo veel geleerd, en dat in 2 maanden tijd. Ik weet nu al dat dit de beste keus is geweest die ik in mijn hele leven zou kunnen maken!

Een hele dikke kus uit nieuw-zeeland!